Un de Loft recht nur noa dem freschen Gras,
de Sonn brennt, de Wend gät: et es en Spaaß.
„Et wiird dach kän Aennerung met em Wedder genn!
Sou kren ma enn er Woch et HGälo all erenn.“
Un des oawends stät kän Grashalm me oopp den
Stengeln
un och kän Bluom meh, un de Loft
es völl Oawendrout, Hägeröchu un bloagem Döfti⸗
un de Fräschen sengen
un se setzen bis ennt Moandliet un dengeln un dengeln.
10 Heu. 11 Heugeruch. 12 blauem Duft.
4