integro et absque ulla retentione ecclesi^ Salin^ Uallis dederunt. Cornpositioius
huius atque donationis ego Hugo de Dasborc comes Metensis testis et cooperator et
defensor existo et post obitum meum filium meum Albertum omnesque meos
successores non solum illius alodii sed et tocius ecclesiq Salinq Uallis defensores et
coadiutores constituo. Sunt et alii testes videlicet domnus Wernerus, abbas
Maurimonasterii et prior eius, domnus Folco, abbas de Alta Silua et prior eius,
Arnaldus, Waltradus de Amelenges, Rodulfus dapifer et multi alii. Anno ab
incarnatione domini M° C° LXXVII , epacta XVIII, indictione X , concurrente V .
Nr. 5
Hugo VIII. von Dagsburg gibt das sogenannte ,feodum sancti Stephani“ bei
Salées-Eaux an die Ab te i Salivai.
ohne Datum (vor 1178)
Original: Nancy, Archives départementales de Meurthe-et-Moselle, B 481, Nr.
40.
Pergament; Siegelfehlt, Befestigungsschnüre noch anhàngend.
In nomine sancte et individuç trinitatis. Ego Hugo comes dei gratia de Daburc
concedo in perpetuum ecclesiç Salinç Uallis terram que dicitur feodum sancti
Stephani quçadiacet Salse Aquç assensu et manu Walteri de Pania Petra, qui a me
tenebat eam, et Amfridi de Richicort qui eam tenebat a Waltero, quam idem
Amfridus per iuditium et legem recuperavit et retinuit in curia mea ante Morsperc
ab omnibus, qui eam calumpniabantur, videlicet a Theoderico de Asmenges et a
privigno Anselmi dimidii militis, pro qua terra fratres Salinç Uallis per singulos
annos eidem Amfrido solvent censum duorum solidorum. Huius rei testis sum et
defensor.
Nr. 6
Graf Albert II. von Dagsburg teilt mit, daß die Witwe eines Gerland an die Abtei
Haute-Seille ihr Allod gegeben habe und daß der Zehnte aus diesem Allod ihm
unter der Bedingung übertragen worden sei, daß er und seine Erben den
zukünftigen Zugewinn an Haute-Seille abführen müssen.
1193
Original verloren. Abschrift (Papier) aus dem Jahr 1620 in Nancy, Archives
départementales de Meurthe-et-Moselle, H 607.
Bei dem Namen der Schenkerin, Karixmen, handelt es sich sicher um eine
Verschreibung aus Karissiina, wie aus der Vorurkunde von Bischof Bertram von
Metz aus dem Jahr 1190 hervor geht (Original überliefert in Nancy, Archives
départementales de Meurthe-et-Moselle, H 607): ... quod dom(i)na Karissima
uxor Gerladi, quondam villici mei de Marsal ... contradicentibus autem huic
donationi cohaeredibus ipsius domine K., Wirrico scilicet de Medio Uico,
Henrico quoque de Sareborch, filiusque sororis dom(i)ni Hugonis de Marsal.
Abbas partem tantum dom(i)ne K. absolute retinens omnium cohaeredum
partes, excepta Henrici de Sareborch pecunia mediante per nos acquisivit. Die
574