Meinem Soonn
Doo heße et Alter un doo bes grouß
un wat eech dir soan, behaal dat nur;
eech soan dir net vill, eech roaden dir blouß:
haal unn der Kirch un umm Pastur.
Schaff deech meds, höngrig un wärm! Geh net fool⸗
kän Herrgottsdagl Schwätz net! Haal henner der deck
äwwer beileiw öch net mett der Wurets: weet õöp et Mool,
es et nedige! Un geff kän Kläder⸗ un Fraaleitsgeck'.
Mäns net, den Hären ihr fein Fräassen sei goud,
— wat senn se krabbelig un genn all net me als saatꝰ;
seh doagentio uus Kenner bei Melch un bei Broud!
Un hed deechn, hed deech vir der Staadt.
Zzeͤllis net, we goud se et hunn öp der Fabrek
un der Schreiwstuww, net dein Aerbets⸗stonn — —
ę135
de fresch Löft zell, de Soonn un Wiss un Stech,
un gesonn Bloud, un Schloaf un de Bäm enn der Ble.
Fängg net un, deech vir den Hären ze becken,
fängt daat ämoal unn, gät et baal eroapus,
hed deech vir ihrem Hände⸗drecken,
nett verkäf deech un deinen ägenen!s Bauernkoap.
I7g 1Sohn. 2hast. 3 müd. 4 faul. 5 Wahrheit. 6 nötig. 7 Kleider—
22 und Weibernarr. 8 meine. 9 satt. 10 dagegen. 11 hüte dich.
12 zähle. 13 Mühe. 14geht es bald herunter. 15 eigenen.