De Ludwidsblaßz.
Von W. Henne.
So lang ſchunn de Ludwichsblatz beſchded, is r de Middelpunkt vunn Ald-Saarbrigge.
Wie ſe die Ludwichskir< gebaut hann unn die Heiſer drumerum, do is de Fivrſcht alle
zwei Daag vumm Schloß erunnerkumm unn hat ſich die Geſchicht beguckt. Dann hat'r
zu ſeinem mit me großartiche Monokel ausgezeichnete Wirkl. Geh. Ober- und Flügel-
Adjudant geſahd:
„Superbe! Mein Lieber! Der Stengel is do ein janz hervorragender Baumeiſter.
Na, koſtet mich auc<h Jeld jenug! Zeit, daß ihm bald mal eine Techniſche Hochſchule
Dr. h. c. verleiht. Vielleicht errichten Wir mal ſelbſt eine, was!? Und ſeh'n Se mal da
drüben -- -- werden ſich ſpäter freuen, dort ein ſchönes Poſtamt einrichten zu können *).“
Unn was war das vor e Klimbim, wie ſe die Kirch unn de Blatz ingeweihd hann!
Do is das ganze Milidär feldmarſchmäßig mit Feldkich unn Fahne unn Sanidäder aus-
gerickt, an 'der Schpitz die Muſik verſchdärkt dur<'s ſchtädtiſche Orcheſter.
Was hann do vor Leit an dem Blatz gewohnt!! Nix wie Grafe unn Barone. Sogar
e ſchbätere Firſchtin, s „Gänſegretel“, hat dort als Hausdocdder (ſo ſahn ſe jo heit zu de
Dienſchhtmääde) die erſch<hde Schbroſſe vunn ihrer ſchtolze Laufbahn erklomm.
Wie dann hernohde die franzeeſiſche Sangskilotte in der Revolutionszeit kumm
ſinn, hann ſe ſich uff em Ludwigsblatz brääd gemachd. Bis dann de Napolion kumm is
unn hat 'ne mol geſaahd, was finf Groſche unn e Weck mache. Do hann die Kerle
wenichſtens emol anſchdänniche Klääder an 'de Leib griehd, daß mr geſiehn hat, es ſinn
Soldate. An ſich ware nadierlich die Saarbrigger mit dem Ampereer genau ſo unzufriede
wie vorher mit der Freiheitsbaamgeſellſchaft. Aänes ſcheene Daags war's Eſſich mit der
Kaiſerherrlichkääd. Das war anno 12. Do is ide Napolion dur<4 Saarbrigge durch, unn
wie er an die Ludwigskir< kummt, 'do flucht 'r vor ſich hin:
„Sacre nundidiel Siehn mr uns e ſo widder ?!2?2“
Do hat's awwer vumm Turm nutre ganz dief „Bumm“ gemachd -- unn de Napolion
war verſchrock unn hat nix meh geſchwäßt bis er in Paris war. E paar Johr hat's noh
gedauert, bis de Wunſch vunn de Saarbrigger, preißiſch ze werre, erfillt wor is. Was
hann ſe net alles angeſchdellt: Kommiſſione unn Bittſchrifte ſinn zuſammegeſchdellt wor.
Viel Gedanke unn Angſcht hann ſie ſich gemacht bis zu dem Daag, wo die Preiße vumm
Saarland Beſitz ergriff hann. Daß muß dann awwer e Feſ<ht gewänn ſinn!! Die ganz
Bevelkerung is in die Kir gezooh. Do hann ſe ihrem Herrgott gedankt, daß alles ſo
zu eme gudde Enn kumm is. Uff em Blatz hann die preißiſche Soldate geſchdann und
hann bräſendiert unn zum Schluß hann ſe allegare de Keenich hochlewe gelaß.
Domols unn noh viele Johre denooh hann die Soldate uff em Ludwigsblatz exerziert.
Zwiſchedrinerum ſinn die Määde mit de Kinnerwään gefahr.
1870 ſinn die Soldate dovt eniwwer direkt in die Schlacht eninn. Unn jedes Johr,
am 6. Auguſcht, ſinn die Schulkinner unn die Vereine vunn dem Blatz aus ins Ehredaal
gezooh, vor dort das Andenke vunn de Gefallene ze ehre. Das war e Feſch<t! Ball noch
ſch<eener wie Kaiſerſ< Geburdsdag! Unn das war ſchunn ſcheen! Zuerſcht ſchunn emol
omends de Faggelzug. Do hann ſie ſich all getroff: die 70er, die Drachoner, die Hulaner
unn die Daarler Artollerie. Die 70er hann Schtallaterne getrah, die „beriddne Waffe“
Lampions. Uff emol hat dann ääner ebbes geſchrieh. Do hann ſe dann all ihr Kerze
angeſchdo>. Die Scbielleit hann getrillert unn gewirbelt, daes em ganz annerſc<d wor
is. Das hann ſe „'5 Locke“ genennt. Unn uff emol hat die Pauk EN geknallt unn
mir hann all mitgeſung: „Faggelzug! Faggelzug!“ Bis an die Luwiſebrigg ſinn mir Ald-
Saarbrigger mitgang. Dort hann dann ſchunn die Sangehanner 'mit de Hewwele ge-
ſc<dann unn hann uffgepaßt, daß Unbefugte net no Sangehann erinn kumm ſinn. Do ſinn
mir dann direkt an die Ald Brigg unn hann Poſchde bezooh.
Am erſchde Mai do war das e Blooſerei de ganze Daag. Morjens in aller Frieh hann
ſchunn die Drachoner gebloos, de Mai wär kumm. Nohmiddags hann's die Hulaner in
eme Schdändche uff em Blatz beſchdädicht mit lauter Friehlingslieder unn Wiener Walzer,
daß em es Herz uffgang is, wie e Dampnudel.
Während dem Weltkrieg is do middags immer die Wach uffgezooh. 70er unn 174er,
Do hann mir Lausbuwe immer Kritiſch debeigeſchdann unn hann uffgepaßt, ob aach alles
klappt unn cb der Offizier aach gudd kummandiert: „Vergatterung!“
Gleich im Anfang ſinn am Blatz die Päär ausgemuſchdert wor. Wään hann do
geſchdann unn ſinn vunn Handwerker in e Fuhrparkkolonn umgewandelt wor. Unn kurz
denooh ſinn die erſchde deitſc<e Soldate, wo vunn auswärts kumm ſinn, iwwer de Blaß.
*). De Firſc<ht war vorher bei der Kaardeplätſch.
95