Saarkalender für das Jahr 1930
Der Daarler Bub.
Mol ufner große Hochzeit
Am qgutbeſetzte Diſch,
Do huckt der kleene Peter
Und flennt bei Brat unn Fiſch.
„Was haſcht de dann, mei Liewer?“
Froht do ſei alter Padd;
„34 kann jo nix meh" eſſe,
IH bin ſo aarig ſadd!“
„Dann holl e Sticke Kuche,
Stek's in de Sack eninn,“
Do brillt er nod viel ſtärker,
„Jd) hann ſchun ſo viel drinn.'
Geh tapper doh do neewe,
Do kumſcht de aus der Klemm,
Do heilt er ganz erbärmlich,
„JH war ſchun dreimol hemm.“
Benzel.
Allerhand for Saarbriker Sprid.
Von Karoline Kloß.
Grußlich is doh e Genießer,
Doch no<h ſchrecklicher e Spießer.
Männer, die wo drauß laut brille,
Hann dehemm meiſcht gar ke Wille.
Wie kann e Fraa de Mann doch quäle,
Die wo nix kann als wie Kkragehle.
Wie ſinn die Fraue doh ſo dumm,
Wann än hackt auf der anner rum.
Nemm nit annrer Aanſicht krumm,
Dein is häufig grad ſo dumm.
Wann e Menſ< hat ke Humor,
Do behiet mich Gott defor.
Wann über dich die Leite klatſche,
Laß ſie ſeelenruhig quatſche.
Kannſt de keenem Menſc< meh traue,
Guck de Kinner in de Aue.
Mancher hädd gäre uff än Aue verzichd,
wemmer dem annern die zwei hädd nemme
kinne!
Aus der guten alten Seit 1763.
„De Krig was frilich tau Enn', oewer
dunn gung de Not irſt recht an; de Krig
hadd noh en beten Lewen in de Baud'
bröcht, aewer nu lagg Allens dal, platt dal!
Landmann un Kopmann un Handwarks-
mann verdeinten keinen Groſchen. -=-
Wil kein Gröſchens dor wiren.“
Fritz Reuter,
„Dord<hleuhting“, Kapitel 1.
Pfälzer Rinner.
Von Karoline Kloß, Saarbrücken,
Ih hann doh ämol zu viel Freid
An Leither aus der Palz,
Mer ſaat, ſi wäre aariſch grob,
Ei laß nur, mir gefallt's.
Se gauze em als grußlich aan
Un kreiſche wie am Spieß,
Se werre rot vor lauter Wut
Vum Kopp bis an die Fieß.
Un wann ſe Wein getrunk als hann,
Do kriſche ſe noFH meh,
Se fluche wie e Türk als do,
Die Ohre duhn em weh.
Se han jo kenn ſo feini Spro,
Statt Mund ſaan ſe meiſt Maul,
Un wann's ſo reht an's Scille geht,
Do ſin ſe nimmeh faul.
Wie's erſchdemol is' Vadder wor
E derwer Pälzer Mann,
Froo ich ne, was ſei Mädde macht,
Unn giftig ſaat er dann:
„E liebes Ding, doh ärgert mich,
Es hat's bei mir verſchitt,
Ma mennt, es wär' ke Pälzer Kinn,
Das Luder ſauft jo nit!“
ws